در چنین ساختاری هر یک از افراد جایگاه خاص خود را دارند. زن بهعنوان مادر و همسر خانواده دارای ارج و قربی ویژه است و طبق آموزههای اسلامی، مرد خانه در قبال رفتارش با زن مسئول است. همچنانکه طبق آموزههای شرعی دین مبین اسلام، زن میتواند حتی برای انجام کار خانه و شیردادن به فرزندش از مرد، طلب مزد کند و مرد نیز موظف است هزینه خدمات زن را در خانه بپردازد و این غیر از نفقهای است که حق زن بر دوش مرد گذاشته شده است. در این خانواده مرد هم از جایگاه خاص خود برخوردار است و پدر، مدیر اقتصادی خانواده است و ساختار خانواده بر محور مدیریت او میچرخد. مدیری که نقشهایش متناسب با توانمندیها، روحیات و خلقیات مردانهاش تعریف شده و قرار گرفتن او در این جایگاه میتواند بیشترین رضایت را برایش به ارمغان بیاورد. همچنانکه نقشهای مادری و همسری و ایفای آنها میتواند حداکثر رضایت را برای زنان به ارمغان بیاورد و نیازهای روحیشان را به محبت کردن و ابزار عشق و علاقه به همسر، فرزندان و اعضای خانواده فراهم کند. بر این اساس دورکردن زن و مرد از فضای خانواده، بزرگترین ظلمی است که به آنها میشود. در این میان زنها بهدلیل ظرافت روحی و خلقت خاصشان بیشتر آسیب را میبینند و این دلیل اصلی جایگاه مهم خانواده در جهانبینی اسلامی است.